هی
همه چی پاک شد !
درسته که اون آپی که می خواستم نیست
اما اینو نوشتم بخاطر اینکه بدونی من خیلی پُرو اَم !
فقط به همین یک دلیل !
خ د ا ی ا . . . . . . . .
صدا میاد ؟!
" ما خواهانیم که پشتیبان کشور تو باشیم،
ما نمیخواهیم از کشور تو جدا شویم،
نمیخواهیم از خانه خود جدا شویم،
مباد جز این ای مهر نیرومند! "
«اوستا، مهر یشت، بند 75»
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
چه قدر آت آشغال می خوری تو ؟!
اینو الان مامان گفت !
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تمام زحمتش فقط چند حرکت ساده قیچی بود.
الانم مثله ...... پشیمونم !
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نمایشگاه پلیس !
پلیسا لبخند می زنن !
خیلی نادره !
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
با یه روز تاخیر
* eyewitness تولدت مبارک *
عسل - آرزو - مریم - سما
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
صدات مثله مته می مونه !
نمی تونی جراحی کنی ؟
همونطور که دماغتو بینی کردی !
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مثله اسب خوابم میاد.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نچ ... نچ نچ نچ !
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نه.
من همیشه دستام سرده.
هرکاریشم بکنی همینه.
ذات آدمارو نمی‌شه عوض کرد عزیزم.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مثله الاغ می رونم !
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ماتیک نارنجی !
لاکه گوشتی !
رژ گونه !
چه جیگری ....
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
سانسور شد !
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گاهی مجبوری زر مفت خیلیارو تحمل کنی.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
من،
حتی تک‌تک اشتباهامو دوست دارم.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
؟
*
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آره دیگه .... اینطوریاس !
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مامان میگه : ببینیمت تو خونه !
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اینکه خودم توی کیفم گم نمیشم، شاید یه شانس بزرگه!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شاعر می‌فرماید:
برو بابا.
جمع کن کاسه‌کوزه‌تو.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
هــــــــــی !
می گم
کسی منو یادشه ....
-
-
-
می‌تونین تصور کنین، من اینجا، با خودم حرف می‌زنم.
هوم؟
.
.
.
به شوق آمدن پاییز فنجان داغ قهوه تلخ را - که با اندک سردی سر ِشب ِ روزهای آغازین مِهر سر جنگ گذاشته - لاجرعه بالا می کشم. و قهوه ای دیگر ! همه چیز بوی ژاکت سفید بافتنی توی بقچه ی زیرزمین را می دهد ! بوی کهنگی . . . بوی نا ! سرزنشم مکن ! بگذار بنویسم تا ته شب ! می خواهم امشب تمام شود . اندوه این درد بی پایان در قهوه ام رسوب می کند . بازی نور است و دستانی که سایه اشان را می بینم و سماجت ِ ماندگاری ! انگار نه انگار که آغوش من پناهگاه خوبی برای رام کردن سرگردانی ِ راندگی ها نیست ! بوی قهوه و بازی نور و دود سیگاری که وجود ندارد ٬ تمام اینجا را خمار کرده است !
امشب تکلیف اینهمه بغض بی قرار معلوم است و هیچ دوست ندارم هیچ رهگذری را در این دلگرفتگی هایم شریک کنم ! حرف ها و شعر ها و مهم هایم را در کیسه ای ریخته ام ٬ و تَلی از تصاویر را که نمی دانم کدامشان حقیقی اند ٬ کدامشان رویا و کدامشان توهم . . . و این همه را به دوش می کشم . شانه های خودم را بیشتر دوست دارم ! حتی با تمام خستگی هاشان . . .
همه ی سر گیجه های من از بوی قدیمی ِ همان ژاکت سفید است . تو می دانی من چرا اینقدر دلتنگ بی هوا رفتن ها می شوم ؟ تو می دانی چرا قلبم تُند تُند میزند و گاهی هُرّی می ریزد پایین ؟ می دانی تا کی باید چراغها را خاموش کنم و این همه ترس و دلشوره را از چشم دیگران پنهان کنم ؟ هیچ می دانستی امتداد این ساعتها در نُتهای تکراری تا هوس بهار نارنج و بوی تلخ قهوه کش می آیند ؟
نه . . . نمی دانی ! هیچکس نمی داند چه هیاهویی در نگاهم خفته ! می دانم که سخت دلتنگم و حرفهایم بریده بریده به دنیا می آیند . . . اما تو چه می دانی چه زندگی فراموش شده ای در دیوارهای این اتاق پنهان است !
می دانم کلماتم در باورت نمی گنجد اما افسانه که دور نیست .... این دخترک به این قصه های شبانه زنده است !