همهء گسل‌های یک‌باره* ... تَرک خوردگی‌ یا دره‌ای عمیق!!

تقریبن تمام روابطی که من دیدم که از تویشان یک چیزی درآمده است از لحاظ خوبی، به یک چیزی بندند که آن ها را به قبل و بعد از آن تقسیم کرده است. یعنی یک حرفی زده شده، یک اتفاقی افتاده است و بعد آن رابطه‌هه شکسته شده به قبل و بعد از آن ماجرا، جمله، عکس العمل، رفتار و الی آخر. بعد این شکستگی هم مسلمن خوب نبوده. ممکن است بعد از آن یک رابطه ای تمام بشود یا سرد بشود یا رنج بکشد اما در این که آن شکست در رابطه حکم هجرت پیامبر را داشته، یعنی همه چیز به قبل و بعد از آن تقسیم می‌شود شکی نیست. 

...مثلنِ دیگر؟
مثلن وقتی فهمیدم که بچه چطور به وجود می‌آید. زندگی تمام زن و شوهرهای زندگی من شامل عموها خاله‌ها و عمه‌ام و بقیه به قبل و بعد از دانستن این ماجرا تقسیم شد. که می‌نشستیم با لنا فکر می‌کردیم که این ها سه تا بچه دارند پس سه بار مجبور شدند فلان. خب ما هم بچه بودیم. هیه. چه می‌دانستیم. فکر می کردیم خیلی ناراحت کننده و مجبوری ست.  

...مثلنِ دیگر؟ وقتی برای اولین بار آدم را می‌بوسد. می‌بوسد یعنی منظورم این است که دل می‌دهد به کار. یعنی بوسش یک جوری می‌شود که ردش به جان آدم می‌ماند نه که هر بوسیدنی. یعنی بوسش باید کاری (از پا بیانداز) باشد. بعد همه چیز با آن آدم به قبل و بعد از آن بوسه ختم می‌شود.
...
من شخصن فکر می کنم خوب است که آدم لااقل با خودش انقدر صادق باشد که وقتی فهمید رابطه‌هه به خاطر حرف، رفتار یا حتی عطری که توی بینی آدم می‌پیچد به قبل و بعد از آن تقسیم شد، بتواند برابرش تسلیم بشود. چون چاره ای نیست. چون یک چیزهایی دیده‌شده، گفته‌شده، انجام‌شده و از همه فاجعه‌تر احساس شده و نقل همان است که می‌دانیم. که قبل از این‌ها همه چیز جور دیگری بوده است و بعد از این ها برای همیشه همه چیز جور جدیدی می‌شود و این فقط هست. من نمی‌توانم بگویم خوب است یا بد است. فقط هست.  

* از اینجا بخوانید. 

پ.ن: آگوست هم دارد تمام می‌شود... حیف شد!