تو را هنوز اگر همتی به جا مانده‌ست
سفر کنیم
سفر
سفر ادامهء بودن
ز سینه رنگ کدورت زدودن است
- آری
سفر کنیم و نیندیشیم
اگرچه ترس در این شب
- که از شبانه ترین است
اگرچه با شب شومم
- همیشه ترس قرین است
سفر کنیم سفر 

در این سیاهیِ شب
- این شبِ پر از ترفند
از این هیاکل ترس آفرین چه می‌ترسی؟
مترسکان سر خرمنند و با بادی
چو بید می‌لرزند! 

سفر به عزمِ گریز؟
-این گمان مبر که مرا
سفر به عزم سبیز است
سفر شکفتن و آغاز
و ترجمانِ شکوه است
سفر به عزم رهایی ز خیل اندوه است
سفر به عزم رسیدن به صبح هوشیاری است
سفر ابتدای بیداریست 

سفر کنیم و ببینیم
تمام مزرعه از خوشه‌های گندم پر
و هیچ دست تمنا
دریغ سنبله‌ها را درو نخواهد کرد
دروگران همه پیش از درو
درو شده‌اند!
  

حمید مصدق / منظومهء از جدایی‌ها
پ.ن: دارم می‌رم سفر!
۱۷ سپتامبر ۲۰۰۹ - حرکت: ۱۰ شب